Documentair is niet zo zwart-wit

Misschien heb je al een goed beeld bij documentaire fotografie en ben je er net als ik fan van dat niets geregisseerd wordt. Misschien vraag je je juist af hoe dit dan precies gaat? Wat je aan moet? En of je huis er wel klaar voor is…want chaos, er moet nog geklust of welke reden er dan ook door je hoofd gaat.

Het tofste aan het boeken van een Chaos & Geluk reportage is echter dat álles goed is. Er is werkelijk niets anders nodig, dan een tijdstip en een datum, en natuurlijk mij binnen te laten. Ik heb mijn camera bij me, in de meeste gevallen geen flitser en al helemaal geen studiolampen. Ik werk met het aanwezige dag- en kunstlicht. Teveel chaos, rommel, troep bestaat niet bij deze reportage, sterker nog, ik hou ervan. Ik speel ermee in de foto’s en ik zorg dat ik het op een versterkende manier in mijn compositie meeneem. Ik beloof je dat je gaat zien dat juist dat wat je zelf misschien ‘niet opgeruimd’ noemt, de foto’s een persoonlijk karakter geeft. Dat zijn heel vaak de elementen die een verhaal vertellen, en jouw foto’s uniek maken. Dus doe me een groot plezier en maak je vooral niet druk om een droogmolen met was, om een hele volle boekenkast, om een tafel en vloer vol knutselspullen, een ontplofte puberkamer… All is good! En dat geldt ook voor de vraag ‘wat moeten we doen en waar?’. Mijn antwoord is altijd: hou het simpel, wil niet teveel, laat het ontstaan. Zorg dat je met je lievelingsmensen bent, en geniet van dat wat je normaal ook samen doet. Ik kan uren vullen met fotograferen in en om huis. En het mag van alles zijn: van de was vouwen tot samen voor de televisie zitten, van voorlezen tot koekjes bakken, van samen in de tuin aan de slag tot ultiem luieren, knuffelen, stoeien, boze buien, samen wandelen, boodschappen doen, een koffietentje, de markt, het bos…. Zolang je maar voor ogen houdt dat niets geforceerd hoeft te worden, en ik het vooral toejuich dat jullie je op je gemak voelen en genieten van elkaar. Dan zorg ik ervoor dat de foto’s ook echt jullie unieke verhaal in beeld brengen, zodat je ze met een big smile of een traan telkens weer wilt bekijken.

Het is dus ook niet nodig om foto’s zwart-wit te maken om chaos te verbloemen. Natuurlijk kies ik daar ook zeker voor in de nabewerking van de selectie, maar ik zorg bijna altijd voor een mix van kleur en zwart. Ik ben zeker ook een groot fan van zwart-wit foto’s, maar toch hou ik ook enorm van kleur. Het allermooiste aan een kleurenfoto vind ik dat je de tijdsgeest zo goed terugziet. De kleuren van de kleding, van meubels, van de haren, het geeft allemaal informatie die bijdragen aan dat wat jullie verhaal uniek maakt. Dus ik kies bij het nabewerken van de foto’s heel bewust voor een edit in kleur of een edit in zwart-wit. En die keuze bepaal ik op basis van: wat wil ik hier vertellen, wat is belangrijk in deze foto, wat mag benadrukt, welke edit komt dicht bij het gevoel dat het beeld oproept? Dat betekent ook dat ik nooit standaard de foto’s in kleur en zwartwit lever. Ik kies bewust en als ik niet kan kiezen en écht achter beide versies van een foto sta, dan heb je dubbel geluk.